Kościół neoromański zbudowany w połowie XIX w. (przed rokiem 1865). Wpisuje się w panujący wtedy nurt historyzmu architektonicznego. Z cech nawiązujących do romanizmu można wyróżnić m.in ościeża okien zamknięte łukiem półokrągłym na ścianach południowej i północnej, triforium, wąskie blendy z małymi otworami okiennymi oraz fryz z cegieł ułożonych poprzecznie na ścianie zachodniej. Wewnątrz świątyni drewniany strop ze zdobieniami nawiązującymi do fryzów romańskich. Kościół salowy z drewnianą emporą organową, małą kruchtą oraz zakrystią od strony kruchty.