Czym jest homilia?
3 grudnia
niedziela
I Tydzień Adwentu
Rok liturgiczny: B/II
W pierwszym czytaniu prorok Izajasz modli się o ratunek dla uciśnionego narodu: „Tyś, Panie, naszym Ojcem… Czemuż, o Panie, dozwalasz nam błądzić z dala od Twoich dróg… Obyś rozdarł niebiosa i zstąpił…”
Szczera modlitwa zanoszona do Boga nie może nigdy pozostać bez skutku. Może Bóg nie wysłucha nas od razu, ale dopiero wtenczas, gdy nam najbardziej będzie potrzebna Jego pomoc, może nie w tej postaci, jakbyśmy sobie tego życzyli, lecz w innej, zupełnie nieprzewidzianej. Ale nie wolno nam nigdy powątpiewać w skuteczność naszych modlitw.
Wierny jest Bóg, który powołał nas do wspólnoty z Synem swoim Jezusem Chrystusem, Panem naszym.
Św. Paweł w Liście do Koryntian przypomina, kim jest dla nas Chrystus: jest źródłem, ośrodkiem i celem naszego życia.
Uważajcie, czuwajcie, bo nie wiecie, kiedy czas ten nadejdzie. Jezus kładzie wielki nacisk na konieczność czuwania: „Niech nie zastaną was śpiących!”.
I to jest przesłanie I Niedzieli Adwentu.
Wezwanie, aby kochać, aby pomagać, aby walczyć o sprawiedliwość, to On. Zachęta, aby odnowić swoją wiarę i lepiej nią żyć, lepiej ją przekazywać, to On. On jeden może dać nam siłę wytrwania w chorobie, On jeden może uczynić naszą starość „życiem, które się wznosi”. Każde Jego przyjście jest darem życia. Dlatego tak bardzo nalega: „Czuwajcie. Nie śpijcie, macie tylko jedno życie”. Amen.