Wielki Piątek – Pamiątka Męki Pańskiej
Wielki Piątek to dzień szczególny w całym roku liturgicznym. Dzień, w którym w kościele nie sprawuje się Eucharystii. Jest to czas, w którym wspominamy uniżenie i ogołocenie umęczonego Jezusa. Cały Wielki Post przygotowuje do tego ogołocenia. Od początku postu nie stroi się ołtarzy kwiatami, nie śpiewa się uroczystego „Chwała na wysokości” ani „Alleluja”. Od piątej Niedzieli Wielkiego Postu zasłania się krzyże. W Wielki Czwartek zdejmuje się obrusy z ołtarzy. W Wielki Piątek nie grają organy, nie dzwonią dzwonki, a ksiądz, rozpoczynając liturgię, kładzie się na ziemi i w postawie leżenia krzyżem modli się, jak Jezus w Ogrójcu.
Opuszczony Jezus przeżywał podczas swojej męki opuszczenie przez najbliższych, w swoim sercu zachował bliskość z Ojcem. Doświadczenie naszej samotności i izolacji staje się pomocą w odkryciu bliskości Boga Ojca, który nas stale kocha.
Myśli praktyczne
Poza uczestnictwem w transmisji ceremonii Wielkiego Piątku należy (bo jest to obowiązek wynikający z przykazania kościelnego) zachować podwójny post, tzw. jakościowy – nie spożywając potraw mięsnych i tzw. ilościowy – spożywając tylko jeden posiłek do syta, a pozostałe posiłki w sposób ograniczony (niektórzy w Wielki Piątek zachowują post o chlebie i wodzie).
- Można odmówić Koronkę do Miłosierdzia Bożego. Szczególnie istotna jest godzina 15.00, czyli godzina śmierci Pana Jezusa.
- Po żalu za grzechy można zjednoczyć się z Jezusem poprzez Komunię duchową, wspominając te chwile, kiedy mogliśmy realnie przyjmować Komunię Świętą, wzbudzając w sobie nadzieję, że znów taki czas powróci.
- Choć nie zachęcam do postawy leżenia krzyżem w swoim domu, to jednak, jeśli ktoś poczuje takie natchnienie lub pragnienie, może to uczynić, najlepiej poza zasięgiem wzroku kogokolwiek innego. Może to być moment bardzo osobistego zjednoczenia się z Jezusem modlącym się w Ogrójcu. Wcześniej można przeczytać sam opis pobytu Jezusa w Ogrodzie Oliwnym.