Kościół w Wełtyniu

Kościół p.w. Matki Bożej Różańcowej, dawniej św. Szczepana, w Wełtyniu został wzniesiony w drugiej połowie XV w. Kościół zbudowano z różnej wielkości głazów, tworząc z nich nierówne warstwy, oraz z czerwonej, gotyckiej cegły, z której wymurowane są detale architektoniczne.

We wnętrzu znajduje się barokowy ołtarz z XVII w., który dawniej połączony był z amboną – obecnie ambona stoi oddzielnie.

Ale największy zachwyt odwiedzających wnętrze kościoła wzbudzają freski namalowane prawie na całej powierzchni ścian nawy; najstarsze malowidła pochodzą z pierwszej połowy XVI w. Przedstawiają one historię Zbawienia – w ścianie północnej cykl rozpoczyna „Stworzenie Ewy” i „Grzech Pierworodny”, a także „Pokłon Trzech Króli” mieszczący się we wschodniej części ściany. Można także zobaczyć m.in. „Cierniem Koronowanie”, „Niesienie Krzyża”, „Ukrzyżowanie”, a na końcu „Sąd Ostateczny”. Freski powstały w okresie przejściowym – od późnego gotyku do renesansu. W XVI w. kościół przejęli protestanci i wtedy malowidła zostały przykryte tynkiem, dopiero w 1961 r. podczas prac remontowych freski zostały ponownie odkryte.