I dziś żyją święte rodziny,
żyją wśród nas
– Choć tak trudny jest czas.
Rosną jak lilie,
choć rosną rzadko
– Wśród gęstych chwastów.
Dom ich czysty
chociaż ubogi
– wpatrzeni z wiarą w oblicze Boga.
Tam gospodarz los Bogu powierzył.
W pokojach
pachnie szczerym pacierzem.
W ogrodach kwitną
kwiaty nadziei.
Nad głową słońce miłością grzeje.
Drzewa przed domem
kłaniają się nisko.
Tu nawet obcy staje się bliskim.
Nad głową wiatr
stale dmucha.
Śpiewa cicho Bożym Duchem.
Gdy staniesz na progu,
Co widzisz ?
– Rodzinę silną Bogiem.