Jest taki dzień
kiedy Bóg znowu chodzi po ziemi.
Nasze serca rozpala
Hostii złotym promieniem.
Idzie dzisiaj z nami,
nie mówi wiele.
– Mały płatek z koszyczka
spoczął na Jego Ciele.
Człowiek nieśmiało
ciche spojrzenie rzucił…
Boże,
żebym Cię już nigdy nie zasmucił .
Żebym tak
w domu i w pracy,
może między kroplami potu
mógł zawsze na Ciebie patrzeć.
Upadł człowiek na kolana,
przejęty chwilą.
Wtem Bóg się zatrzymał,
nad nim się pochylił.
Wy, którzy utrudzeni jesteście
wyjdźcie na ulice miast i wiosek.
Dzisiaj Ja za was
krzyż boleści poniosę.
Usiądźcie do stołu
niech każdy się rozgości.
Dzisiaj nikomu nie braknie chleba,
nie braknie Mojej miłości.